geçen yıl işyerime suriyeli bir sığınmacı geldi. çocuklarına tablet alacakmış. bir tablet 400 tl di, alamayacağını düşündüm ama adam cebinden bir tomar 200 tl lik çıkarıp 2 adet aldı. 3 çocuğu varmış, biri bombalamalar esnasında ölmüş, diğer ikisine tablet alıverdi.
suriyelileri genelde fakir ve dilenci olarak gördüğümüz için şaşırdım. ne iş yaptığını sordum. türkiye'de bir mobilya üretim atölyesinde temizlikçi olarak çalışıyormuş. lan nasıl olabilir öyle bir şey derken, adam üzgün üzgün anlattı.
suriye'de bir iş yeri, iki apartmanı, dört servis aracı varmış. baya baya zenginmiş, son model mercedes arabası varmış. savaş çıkınca satmaya çalışmış ama kimse almamış. oradan buraya getirme şansı da olmamış.bir miktar birikimi bankada dolarlar olarak duruyormuş sadece onları iç çamaşırlarına saklayıp türkiye'ye girebilmişler. hanımının ziynet eşyalarını bile sokamamışlar.
şimdi o dolarlar sayesinde burada yaşayabiliyoruz yoksa ben ve hanımım dilenecektik dedi. o günden beri özel zevklerimi kıstım, arabayı değiştirme planımı erteledim, evime eşya almadım. bütün paramı dolara çevirdim ve hala çevirmeye devam ediyorum.
dolar düşer mi ? çıkar mı? beni ilgilendirmez, ben artık ilerde yanımda götürebileceğim en hafif yatırımı düşünüyorum.