şu sıralar en çok arzuladığım şeylerden biri. ne güzel olurdu..
bir sabah bir uyanıyorsun; takvimler 2001 mayısını gösteriyor. yaşanan her şey kötü bir rüyaymış.
- uzun yok.
- kaos yok.
- insanlar bu kadar ayrışmamış ve vicdanlar bu denli körelmemiş.
- insanlar ölmemiş.
yaşım daha 14. çocuk sayılırım. safım ve salağım.
berbere bile babam götürüyor. hani şu; masasının üzerinde zaman gazetesi olan berber amca. hatırladın di mi?
şimdiki gibi değil korkularımız. bisikletten düşüp ölmek en büyük korkum o zamanlar. ya da dedemlere giderken bindiğim otobüsün kaza yapması. patlaması değil..
safım, salağım ama mutluyum lan. en önemlisi de; umutluyum.