sizler kadar basketboldan anlamayan biriyim. yani burada yalandan entry kasanlar hariç. oyunu anlatacak basketbol bilgim çok yok. ama dün orada idim ve şu an ses yok. o kadar çok bağırdım o kadar çok real'i ıslıkladım, yuhaladım ki. bunu sırf bu takım için yaptım. neden mi? kenarda obradoviç kıpkırmızı olurken, datome şiir yazıp, dixon kendini yerlere atarken, udoh'un bloğunda vesely koltuğun üstüne çıkıp hatta yerinde duramayıp sahaya kadar girip maçın içindeyken ve kendini bu takıma ait hissederken susmak, re re rö yapmak utandırdı. futbol takımı için bunu yapmadım. çünkü ruh yok, mücadele yok, beni ateşleyen bir oyun yok.
hayatımın en güzel maçıydı. teşekkürler obradoviç, teşekkürler dünyanın en güzel takımı.
14 nisan 2016 fenerbahçe real madrid maçı
-
-
obradovic ve bogdanovic sayesinde bir sırp milliyetçisi oldum. avusturya-macaristan veliahti görsem sıkarım iki tane o derece.