bundan 2-3 ay evvel hadiseler avrupada filan yayilmaya basladiginda "boku yedik" diye korku icinde herkesi uyariyordum..
13 marttan beri bilfiil evdeyim, 4 yasindaki kizim da evde haliyle, allahtan bahcemiz var idare ediyoruz ve yasadigimiz yer kirsal oldugu* icin kimseyle iletisim kurmak zorunda kalmadan ormanda kosturup yuruyus yapabiliyoruz.. buna ragmen cocuk bunaldi.. 2 gun once okullari acildi, cilginlar gibi eglenerek gitti okula..
hanimla biz desen ayni sekilde bunaldik..
bir de isin tabi biz ne kadar dikkat edersek edelim, mecburiyeti olmadigi halde hicbir seyi zerre umursamayan sigir kitle boyutu var.. durum da boyle olunca ne yazik ki artik bende "sikerler kamil" modu aktive edildi..
cocugu olup "yahu 2 ay daha gitmeyiversin cocuk parka" diyeni saygiyla karsiliyorum, ama cocuk sahibi olmadan o cumleyi kuran eline aglayan bebek versen "biseyi mi bozuk bunun yok mu dugmesi filan kapatik acsak" diyecek kadar cocuktan anlamayan empati yoksunlarina kafam girsin*
edit : su surecte kizimi hic parka goturmedik, kisa vadede de goturme gibi bi planimiz yok bunu da belirteyim..