istanbul anadolu yakasinda sinav gorevlisiydim. sinavin sonlarina dogru bir arkadas kisik sesle ve eliyle de optik formdaki lekeleri gostererek "hocam cikmiyor bunlar, napicam?" dedi. gozler aglamaya hazirlanmis. cocuk caresiz. sildigi şık alenen orda duruyor. keske yapabilecek bir seyim olsaydi.
buradaki cihangir pembeleri de "yok, olmamis rezalet, bi ona denk gelmis ehi ehi" desin.
tanim: vardir.