12 ekim 2016 eve kimsenin aşure getirmemesi

  • orta derece muhafazakar bir mahallede, orta yaşta, bekar/yalnız yaşayan bir kadınım. komşular bana pek selam vermez (bkz bekar/yalnız yaşayan kadın) ama aşure yapılır bu apartmanda. geçen sene kapıyı çalan bir (bir, evet 1) komşu olmuştu, sevinçten teyzenin boynuna sarılmamak için zor tuttuydum kendimi.

    haftasonu ufak bi kaza atlattım, bütün hafta raporluyum, evde yatıyorum ve aşure şu hayatta en bi çok sevdiğim şeyler top 10 listemde ilk 3'e rahat girer. oha aşure gününe/haftasına denk gelmiş diye sevinmekten başıma gelenlere üzülemedim. ilk 2 gün tuvalete zor kalktım, öyle bir yatmak bak, ama yine de kulağım kapıda. kapı çalsın, sürünerek gidicem, emekliyerek gidicem, her türlü gidicem, alicam o aşureyi..

    çaldı mı peki? aşure getiren oldu mu? tabii ki hayır! apartmanda surekli bi hareketlilik, çalınan/açılan kapılar, gülüşmeler, sohbetler, teşekkürler, bana uğrayan yok ama. geçen sene gelen teyze de yalnız yaşadığımı öğrendi herhal...

    sevgili apartman komşularım; sadece yalnızım, vebalı değil. fuhuş evi de değil burası, eve geç saatlerde gelsem de, ayda yılda bir kızlı erkekli arkadaşlar uğrasa da yaptığım iş başka, valla bak. ha velev ki fuhuş yapıyorum; orospuya aşure verilmez diye bi kural mı var?

    neyse allah kabul etsin aşurenizi. bugun doktora gidicem, dönüşte alırım...

  • ulan tek başına evde oturuyorum insafsızlar dün getirmediniz umursamadım. benim de bugün millet yapar diye umudum vardı.
    ama yok arkadaş kapı çalmıyor.
    demin kapı çaldı bir umut koştum yöneticiymiş, ayakkabıları içeri alır mısınız dedi.

    yaşlı teyzeler neredesiniz size sesleniyorum!
    bu yeni kuşak kızlar değil aşure hazır kek bile yapamıyor ,
    canım fena aşure çekiyor şu an hadi yakın olanlar bana aşure getirsin,
    bana getiremiyorsanız birbirinize götürün.
    off be ne güzel giderdi şimdi nohutlu narlı falan.
    benim adıma da yiyin lan...
    şurada bisküvi var ben de onu yiyeyim bari.