11 ağustos 2015 polis tarafından darp edilmem

  • "arabadan bir hışımla inip kendimi tanıttım: napıyosun lan sen, ben dr. mithat körler!"

    başıma gelen olayı anlatayım madem ben de. evimde oturuyorum, evimin önünde park halindeki motoruma ve ev arkadaşımın arabasına (ikisine birden) bir araç park etmeye çalışırken (sanırım fren yerine gaza basarak) çarptı. arabada çok bişey yok, arka tampon ve far kırıldı ama motorun amına koydu çarpan arkadaş. alarm çalar çalmaz indim aşağı, baktım çarpmışlar. ılk sözüm "sizde bişey var mı?" oldu. sonra da geçmiş olsun, canınız sağolsun, olur böyle şeyler diyerek ortamı yatıştırdım, çünkü çarpan kişi baya baya tırsıyordu. ınsan gibi yaklaşınca insan gibi muamele gördüm. kötü sözü geçtim, kimse sesini yükseltmedi bile. ınsan olursan her şey kolayca çözülüyor. ama insan gibi davranmayı bilmiyorsan, tıp fakültesi de bitirsen kendini böyle durumlar içinde kolayca buluyorsun.

    bir de, karşındaki kişi polis. hani gezide falan ortalığın amına koyan psikopatlar bunlar. normal yaşamda bi baltaya sap olamayıp kendini devletin üniformasının içine saklayarak bütün ezikliklerini ortaya döken tipler. neyine güveniyorsun da dikleniyorsun bunlara? tek başına ne yapmayı düşünüyorsun? bir de ananı babanı böyle bi duruma sokuyorsun. baban o tekmeyi senin yüzünden yedi koçum. annen de senin yüzünden kriz geçirdi. çünkü sen üzerine sıçrayacağını bile bile çamura taş attın. şimdi de gelmiş burada ağlıyorsun. kolunu öpeyim mi geçmediyse?

    bir de "senin anan baban elime düşer" kozu yok mu, bitiriyor beni. savunmanın son hattı bu galiba. düşmeyecek koçum. ama emin ol, senin işin o polisin bir tanıdığına mutlaka düşecek. yani senin iddianı gerçekleştirme olasılığın polisinkinden daha düşük. ben subaydım mesela önceden. kimseye de gelip senin oğlun yeğenin bi gün elime düşecek demedim. saçma çünkü. düşse bile ben bir başkasının suçunu başka birinden çıkaracak tıynette bir piç olmadım hiç bir zaman. sana tavsiyem, sen de olma. yemini hipokrat'ı siktir et, insan ol önce.