(bkz: constantine bunu beğendi)
şeytanla ne alıp veremedikleri var anlamıyorum. canı sıkılan tanrı; ademoğlu ve şeytanın arasına adeta bir görümce misali fitne sokuyor. koltuğunun verdiği tüm yetkiyi kullanarak şeytana ; "ben seni ateşten yarattım, bu kıçı boklu ademi de çamurdan... ama olsun, ille de roman olsun, ister çamurdan olsun, birazcık hatrım varsa aha da buna secde edeceksin" diyor.
şeytan ise özgürlükçü komünist. kimseye eyvallahı yok. evin üniversite okumuş, mürekkep yalamış büyük oğlu asiliğinde; " ben bu daha işaret dilini bile keşfedememiş, kıçına giyecek don bulamayan sümüklü insanoğluna ne diye secde edecek mişim allasen?" şeklinde haklı ve şanlı bir direniş sergiliyor.
bence gayet karizmatik.
ondan sonra tanrıya diyor ki; "ben de bunların hepsini kandırıp, seni o koltuktan indirmezsem adam değilim "
falan... olaylar gelişiyor.
cool story elbette, ama bunun üstüne doktora tezi yazacak kadar beyin hasarı oluşturacak ne yaşandı, asıl soru bu.