rivayete göre tanrı meleklerini yanına çağırarak onlara insan diye bir canlı yarattığını söyler ve meleklerine hemen insan canlısına secde etmeleri gerektiğini beyan eder. bu emire diğer melekler sorgusuz sualsiz itaat ederken bir tek şeytan itiraz etmiştir.
şeytanın itiraz konusu ise şudur: tanrım, biz melekler olarak sana en yakın varlıklarız. sen ise şimdi insan denilen bir varlık meydana getirerek ona secde etmemizi istiyorsun, ancak ben bunu kabul edemem. bu isteğinizi yerine getirmek istemiyorum.
buna sinirlenen tanrı ise şeytanı derhal huzurundan kovarak lanetlemiştir.
şeytan davasında haklı arkadaşlar. şimdi şöyle düşünün: bir kamu kuruluşunda genel müdürsünüz, bir gün bakan sizi çağırıyor ve "bakın ben şöyle bir memuriyet kadrosu açtım siz de bu memurlara itaat edeceksiniz" diyor. ve yahut bir fabrikada genel müdürsünüz, ceo size "şu yeni aldığım işçilere itaat edeceksiniz" diyor.
şimdi siz bu durumda olsanız ne yaparsınız. en azından "aman efendim olur mu öyle şey, bir müdür bir memurdan emir alır mı hiç" diye itiraz edersiniz değil mi?
bir genel müdürün bir memurdan ya da işçiden emir alması hayatın işleyişine ters. o zaman işler yürümez. işçiler ve memurlar kafasına göre hareket eder, müdürü takmaz, disiplin bozulur.
demem o ki; şeytan davasında haklı arkadaş. dik durmuş, eğilmemiş ve de bunun bedelini lanetlenerek ödemiştir.
ayrıca tanrıya posta koyarak ne kadar cesur ve kararlı olduğunu göstermiştir.