facebook grubunu incelerken bir arkadaşın şöyle bir yazısına denk geldim:
"arkadaşlar müsadenizle sizinle bir konuyu paylaşmak istiyorum.benim 4.5 yaşında bir kızım var 22 aylıktı babası şehit olduğunda. onun için 3 yıldır elimden geleni yapıyorum normal bir psikolojiye sahip olması için. babasız bir hayata hazırlamaya çalışıyorum. ama okullarda öğretmen arkadaşların yaptıgı bazı saçma uygulamalar yüzünden kızımı okula göndermeye korkar oldum.bizim çocuklarımızın çok şükür maddi yardıma ihtiyacı yok daha çok psikolojik desteğe ihtiyaçları var.en son bir okulun 2.sınıf mezuniyetine katıldım.3 ay önce babasını kaybetmiş bir şehit çocugu var sınıfta.yıl sonu gösterisine başlarken öğretmen artık ne düşündüyse çocuklar sahneye çıkarken tek tek ""canım annem canım babam iyiki hayatımdasınız iyiki varsınız.sizi çok seviyorum"" cümleleriyle inmeye başladı. şok oldum şimdi bu çocuk ne diyecek dedim boğazım düğümlendi. çıldırdım sinirden ve sıra ona geldiğinde önce konuşamadı kekeledi en sonunda zorla "canım annem iyiki hayatımdasın " diyebildi sadece.
şimdi bu çocuk ne hissetti kimsenin umrunda olmadı ve bu çocuk bu proğram için hazırlanırken bu cümleleri kaç defa duydu kaç defa yaralandı. sizlerden tek isteğim sınıflarınızda bulunan çocuklarımızın arasında özel durumu olan yavrularımız için hayatı daha da zorlaştırmayalım biraz daha özverili olup onlarında orada olduklarını unutmayalım onlar daha çok küçük bu yükler onların ruhunu çok yaralıyor."
ayrıca (bkz: up) daha çok kişiye ulaşmasını, daha çok öğretmene ulaşmasını sağlayalım.