şarj diyemeyen insanların ortak özellikleri

  • aklıma şunu getirdi. 88 senesinde alay etmek ve dalga geçmek denirdi. sene 93 olduğunda alay geçmek oldu bu ikisi birleşip ve biraz da kaybolup. daha sonraki yıllarda argoda taşak geçmek hasıl oldu bu sefer.

    şarjın şarz olmasını çocukken komik bulurdum. yani benim anam, babam elit değil. okuduğum okul kolej değil. ancak her nasılsa taşrada ne babaannem, ne dedem, ne anam, ne babam şarz derdi, dışarıda duyardık ufak ufak. yani okulda ya da bazı anadolu powered akrabalarda.

    seneler sonra hayat kaşarı olunca anladım ki bu şarj yerine şarz kullanmak sadece cehalet değil metafizik bir inat. konu aslında çok derin ve başka yerlere bağlanan bir konu da, artık yani irdeleyecek halim de kalmadı açıkçası. uzun lafın kısası ne kadar basit gözükse de arkaplanda ciddi bir evrensel ayrımın temsilidir bu.