benim. eşimle flört ederken, sene 2009 civarıydı sanırım; dokuzuncu hariciye koğuşu kitabımı ödünç vermiştim kendisine.
aradan bir ay geçti, okuduysan geri verebilir misin diye sordum. tamam bugün getiririm, yarın getiririm diye diye beni aylarca oyaladı.
en sonunda ben de pes ettim. ama her buldugum fırsatta kitabımı geri vermedin diye yüzüne vurdum* . sonradan kendisi söyledi, meğer kaybetmiş kitabımı. o an o kadar sinirlenmiştim ki, hala o yaşadığım duyguyu hatirlayabiliyorum.
sonra aradan 10 yıl geçti, biz evlendik ve kayınvalidem evini temizlerken benim kitabımı bulmuş dolaplardan birinin derinliklerinde.
boyumuzca çocuğumuz olmuş, kitap artık tarihi eser niteliğinde sayılacak neredeyse, adam geldi, al işte getirdim kitabını, yemedik merak etme dedi bir de*
o gün bugündür, kimseye kitabımı vermem sözlük.