ilgili din adamını mezarın başında bırakmak için dağılan kalabalıktır. cenazesi olana baş sağlığı dilemek için az ötede dikilen gözü yaşlı insanlara doğru ilerleyip tekrar tekrar “başın sağ olsun.” derler.
hasan ali toptaş’ın dediği gibi; “birisi önümde durup, hüküm allah’ın, başın sağ olsun, dediğinde babam yeniden ölüyordu çünkü. sonra bir başkası geliyor yeniden, bir başkası geliyor yeniden, yeniden, yeniden ölüyordu.”*
kalabalık dağıldıktan sonra biri gider o mezara. diğerleri bir süre onu yalnız bırakırlar. inanamaz hâlde ve boş gözlerle toprağa bakarken sanki zihnindekiler de girsin toprağın içine istermiş gibi kocaman açar ağlayan gözlerini. sonra biri gelir, yavaşça omzuna dokunup çok kısık bir sesle “hadi” der, “gidelim, yapma böyle!” girer koluna mezarın ayak ucunda dikilenin, sürükler gibi götürür. mezarın yanında kalmak isteyen her iki üç adımda bir bakar arkasına “gitmek istemiyorum, zorla götürüyorlar.” der gibi.
aradan bir zaman geçtikten sonra o mezarın yanındaki de kazılır, bütün bunlar yeniden olur. yeniden, yeniden, yeniden...