yanlis bir soylemdir.
hatta herhangi bir meslek icin bunu soylemek cok terbiyesizce.
bak pek sayin yazar kardesim,
mevcutlari 35-40 arasi degisen 5 tane sinifim var. haftada 30 saat derse giriyorum. sabah 8'de ciktim evden ve daha biraz once geldim. bogazim ve beynim patlayacak gibi. ama aglamam mi lazim, duygu somurusu mu yapayim? hayir.
ben bir türk'üm, vazifemi en iyi sekilde ifa etmek atalar kulturumden ogrendigim yegâne sey.
onlarca sayfa kompozisyon var evimde. okuyup duzelttikten sonra ogrencilere geri dagitacagim.
bu sene ders kitaplarimiz yok(malum fetö muhabbetinden dolayi), her gun eve geldikten sonra ayrica bir hazirlik yapmak zorundayim.
türkçe ogretmeni olarak yazmayi dogru durust bilmeyen 5.sinifa giden ogrencilerim ve bilissel sorunlari olan cocuklarim var. onlara nasil daha iyisini yapabilirim diye dusunuyorum, ugrasiyorum vebyapmak zorundayim.
(sahsi kanaatimdir) cocuklara guzel ornek olabilmek icin surekli kitap okuyorum, okulda elimde kitapla geziyorum ve saygi kavramini kazandirmaya calisiyorum. biliyorum ki bu ikisi kayboldugu anda yüce türk milletine karsi hizmetimi yapmamisimdir.
tatil konusu icin biraz arastirma yapmani tavsiye ederim, yalniz turkiye'de boyle bir durum varmis gibi konusmanizdan o kadar bunaldik ki.
son olarak, sen de ve senin gibi dusunenler de; bu beles meslege (!) neden girmediniz?
ulu tanri, vazifemi yerine getirmemekten oturu haram yemeyi nasip etmesin.
beles meslek yoktur, karaktersiz insan vardir.
ekleme: demin gozumden kacmis. mesleki stres yok dersen agzina kurekle vurmam da cok kizarim. yahu kardesim, polis hirsiz yakalar, doktor can kurtarir vs. hepsi cok zor. ama 10-12 yasindaki bir cocuga karsi yapilacak yanlis bir hareketle, onu kaybedebilme ihtimaliyle, o cocugun yitik bir birey olmamasi icin ugrasmakla, surekli seni sevip saygi gostermeleri icin debelenmekle hic kafa yormadin mi?
yapmayin, etmeyin.
buradan tdk'ye "öngörgülü" tanimini kazandiran cocugumu anarak yazima nokta koyuyorum. *