fanta kapağının içindeki mavi plastik
çocukluk yıllarını hatırlatan kokular
-
-
yeni yıkanmış apartman kokusu
-
(bkz: silgi kokusu)
pembe böyle şeker gibi bir kokuydu hani. tropikalmiş de değilmiş gibi. küçükken hiç sevmezdim o kokuyu nedense, bana ağır gibi gelirdi. zaten de öyle çok silgim olmadı ondan. bir kere mi ne... ama kendisi olmasa da bütün kalemliği, çantayı dolduran bir rayiha bırakırdı bir kaç ay hiç gitmeyen. kalmadı sanırım o silgilerden artık. kalmasın da...
ama bazen hiç sevmememe rağmen o kokuyu duyumsuyor gibi oluyorum hatta özlüyor gibi bile oluyorum sanki... nasıl beynim özümsediyse artık?
silgi diyince de aklıma tutunamayanlar'dan oğuz atay'ın bir lafı geldi:
"hayatta silgim hep kalemimden önce bitti. çünkü kendi doğrularımı yazacağım yere, tuttum başkalarının yanlışlarını sildim."
yok yok benim silgim öyle çok olmadı dediğim gibi; başkalarının doğruları yerine kendi doğrularımı yazmakla meşguldum hep...