geçenlerde bir arkadaşım 3 yaşlarındaki yeğeni için demişti ki, kendinden büyük kız kuzenini planlı bir hamleyle saçından asılıp yere düşürdü. baktım ki kuzenine acı vermekten de keyif aldı. bu çocuk hiç şiddet görmeden büyüyen bir çocuk ve içinde bir taraf başka birine acı vermekten keyif alıyor. iyi bir gözlem..
çocuklarda, başlıkta adına merhametsizlik denilen kötü olarak adlandırılan davranışlar ve şiddet eğilimleri görmek gayet mümkündür. daha uç bir örnek olarak kardeşini öldüren çocuk gördünüz mü mesela? ben gördüm ve bir klinikte bir süre gözlemleme fırsatı da buldum. bu şiddet çeşitli boyutlarda insanlara karşı da, hayvanlara karşı da olabilir. zarar vermemesi gerektiğini bilmiyor denebilir, o zaman sorulması gereken soru peki bazı çocuklar görmediği bilmediği bir eylemi neden arzuluyor ve gerçekleştirdiğinde neden mutluluk duyuyor. cevabı kolay olmayan sorular ve çocuk psikiyatrisi gibi bir dalın ciddi bir uğraş alanı.
bazen izole bazen kıskançlığın tetiklediği nefret ve zarar verme dürtüleri çocuklarda görülebilir. öğrenilen davranışlar olabileceği gibi içgüdüsel de olabilir. şiddet ortamında büyüyen çocukların şiddete daha meyilli olduklarını varsayabiliriz, ancak arkadaşımın gözleminde olduğu gibi şart da değildir. bu davranışlar ciddi zarar verme durumlarıyla da sonuçlanabilir. zihinsel gelişimleri tamamlanmadığından bu tür davranışlar psikiyatrik durum olarak değerlendirilir, belli yaşa kadar suç kapsamına alınmaz. bu durum çocukların bazı yazarların bahsettiği gibi "günahsız, tertemiz" olduklarından değil, yaptıkları eylemlerin sonuçlarından sorumlu tutulacak bilişsel olgunluğa erişmemiş olduklarından böyledir.