o kadar çok şey isteyip o o kadar istediğim çok şeyin çoktan bi tık altı alınıyordu ki bilemedim şimdi. tamagotchi ilk çıkmıştı hatta milliyet gazetesinde nora romi'de okumuştum, hemen baskılara başlamıştım alın bana diye. almışlardı. ama en çok sevindiğim şey mi acaba. değil. belki sarı cat botlarım.
çocuklarınızı şımartmayın.
çocukken alındığına en çok sevinilmiş şey
-
-
çamaşır makinesi. arçelik full otomatik 2600.
3 kardeştik, üstelik birimiz engelliydi ve hasta babaannemde bizimle yaşıyordu, annem gerçekten çok yoruluyordu, sobalı bir evde ankara soğuğunda her gün çamaşır yıkıyordu.
bana zaten çocukken hiç bisiklet alınmamıştı o sebepten mukayese edemiyorum ama sanırım bisiklet alınsa o kadar sevinirdim. -
bizim öyle pahalı oyuncaklarımız olmazdı.
bir keresinde babam uzaktan kumandalı bir araç almıştı, acayip sevinmiştim, öyle böyle sevinmek değil ama dünyalar benim olmuştu.
ama sevinç kısa sürdü, önce kumandayı sakladılar, sonra da arabayı.
neymiş... bozarmışım.
lan biz büyüdük kendimize araba aldık o araba hala durur ama kumandası kayıp olduğu için bir kez bile kullanılmamıştır.
ulan baba yaaa. oyuncak bu be, tabii bozulacak, bırakaydın da bozaydık be.
o araba orada bir kez bile kullanılmadan bozulmadan eskidi amk. -
tartışmasız ve net olarak atari'dir.
(bkz: atari oynamış efsane nesil) -
çocukluk yıllarımda çok varlıklı olduğumuz bir dönem de olmuştu, dipleri gördüğümüz bir dönem de. yine böyle durumumuzun kötü olduğu yıllarda babam taksi şöförü, yolda bir hurdacının seyyar arabasında bir bisiklet görüyor. bisiklet de bisiklet ama. 5-6 yaşlarında bir çocuğun binebileceği boyutta bir bmx. o zamanlar babamın deyimiyle zengin mahallesinde denk gelmiş neredeyse hiç binilmemiş kadar yeni duruyormuş. bir hevesle alıp akşam eve getirip uyurken yatağımın başına koymuş.
sabah gözümü açtığımdaki şaşkınlığımı ve mutluluğumu hala unutamam. babam ikinci elden aldığını söylemişti ama hiçbir şey umurumda değildi. yanlarında destek olmayan ilk iki tekerli bisikletimdi ve belki de babama en sıkı sarıldığım gündü.
nereden nereye zamanla bu iki teker sevdası evrilip motosiklete dönüştüğünde ilk motorumu babamdan habersiz aldığımız için beş ay benimle konuşmamıştı. kimbilir belki de onda da katkısı olsun istiyordu. ağlattın sözlük gece gece böyle başlıklar çıkarılır mı insanın karşısına.