çocuğu olmayan anlayamaz muhabbetlerini geçeceğim. olmayandan da zaten anlamasını beklemek de mümkün değil. aslında olmayan bir şeyi anlaması doğru da değil.
belirli bir yaşa kadar kaka temizleme, işediği yerleri temizleme, hastalandığında uykusuz kalma zorluklarında da haklılar... yani zor ve gerçekten kaka temizlemenin hiçbir güzel yanı da yok.
çocuğun okul problemleri, hayatta kalabilmesi için gerekli eğitimi alacak mı endişesi, yola fırlarsa araba çarpar mı korkusu gibi türlü türlü zorluklarında hayatta olduğu sürece ebeveynler tarafından kabus hale dönüşmesi konusunda da çok haklılar.
özgür değilsin, kısıtlanıyorsun diyenlerde gayet haklı. en basitinden eğer bırakacak kimsen yoksa akşam eşinle beraber bir bara gidip eğlenemiyorsun mesela. haklılar abi...
ve daha bir sürü örnek... biliyorsunuz işte... haklılar...
ama benim de kendime göre haklı olduğum şeyler var.
mesela eve gelince bana kimsenin sarılmadığı gibi sarılıyor. güveniyor lan bana. o güven ile sarılıp hemen uyuyor mesela. kimsenin güvenmediği kadar güveniyor bana. biliyor ki ben varken ona hiçbir zarar gelmeyecek, onun canını hiçbir şey acıtamayacak. bu müthiş hissettiriyor insana.
mesela seviyor beni. kimsenin sevmediği gibi seviyor. daha konuşamadığı zamanlarda "seni seviyorum" demeden biliyorsun ne kadar sevdiğini. ilginç bir şekilde hissediyorsun o sevgiyi buram buram. bu yaşadığını hissettiriyor insana.
aynı benim çocukluğumda oynadığım gibi oynuyor sıpa. ona bakınca kendi çocukluğumu hatırlıyorum, babamın da beni ne kadar çok sevdiğini hatırlatıyor çoğu zaman. bu bana geçmiş anılarımı hatırlatıyor ve onunla zaman geçirmekten oldukça fazla keyif alıyorum...
kimisine külfet gibi gelir belki ama çok çalışmamın bir sebebi de çocuğum mesela. öncesinde amaaan para olmasa da olur dan, artık çalışmazsam benden çok etkilenecek olan birisinin sorumluluğu olması bile daha çok çalışmak için yeterli motivasyonu sağlıyor. daha çok çalışıyorsun, daha çok kazanıyorsun...
mesela eskiden hızlı araba kullanırdım. o olduktan sonra artık hız yapmıyorum, tehlikeli durumlara hiç sokmuyorum kendimi. alışkanlık oldu bu. çocuğum arabada yokken bile artık tüm kurallara artık uyuyorum. düşünsene lan emniyet kemerimi arabaya biner binmez takıyorum. sayesinde belki daha uzun yaşıyorum.
çok sigara içerdim. bırakamadım ama evde içemiyorum mesela artık. böylelikle çok daha az sigara içiyorum artık. çok alkol kullanırdım, artık ayda yılda bir... içkiyi sevmediğimden değil. çocuğumla beraber görüştüğüm kişiler de ufak ufak değişti, takıldığım ortamlar değişti, herşey değişti... sigara ve alkol oldukça azaldı. sonucunda bu sağlığıma da yaradı...
onunla yeni şeyler öğreniyorum. mesela basit robotlar yapıyoruz, tamir tadilat işlerini yapıyoruz. bol bol oyuncak tamir ediyoruz. birlikte benim sevdiğim hobileri yapıyoruz. mümkün mertebe hobilerime artık daha çok vakit ayırıyorum onunla birlikte. daha eğlenceli ne olabilir ki?
öfkelenmemeyi, sabretmeyi de öğreniyorum sayesinde. hepsi bir tecrübe. hepsi hem onu hem beni geliştiriyor. eşimle kavga etsek bile gene işin sonunda ondan sebep barışmamız çok daha kolay oluyor. yapıcılığı var eve, bana, evliliğime...
şimdi gelip bana sakın ola çocuğun bir faydası yok demeyin. evet zor mu zor. ama ondan gelen faydayı göremiyorsanız yapmayın zaten çocuk. bildiğiniz şekilde yaşamaya devam edin. bu da bir seçenek...
çoğalma filan hikaye. senin bir parçan dünyaya gelmiş. bundan daha müthiş bir şey olabilir mi pek emin değilim...
ki bahsettiğim çocuk daha 6 yaşında. bunun 20 yaşı var 30 yaşı var 40 yaşı var... her yaşında bana olan etkisi daha fazla oluyor. her yaşında, her yılında...
siz bir çocuktan, senin bir parçandan nasıl bir fayda bekliyorsunuz ki tatmin olmuyorsunuz?
valla ne yalan söyliyeyim tüm dünya bir tarafa, evladım bir tarafa...