çocuğun sağlıklı gelişmesi için anne ve baba figürleri ve bunların dengeli ilişkisi gerekli.
çocuk istiyorum ama koca istemiyorum
-
-
evet, doğacak çocuğun fikrinin bir önemi yok. "ben özgürüm, istediğimden çocuk yapar sonra o çocuğun yaşam hakkı vs düşünmeden hayallerime, eğleneceme alet ederim."
zihniyetinizi düdüklesinler. -
çocuk da istemiyorum. koca da. ama beni sevecek bir erkek istiyorum.
seni asla bırakmayacağım demesin, hepsi bıraktı. şartlar ne olursa olsun yanında olmaya çalışacağım desin. daha gerçekçi olsun. ağlamak insanı gerçekçi yapıyor. kimse farkında değil duygusal olarak o kadar yıpranıyorum ki, şu an bile. bilmiyorum pms'nin etkisiyledir belki de.. ah neyse... özetle ben sevmek, sevilmek istiyorum. şartsız.
gelen mesajlar yine dumur ediyor, işte bir örnek..
"hanımefendi merhabalar, bence yanlış yoldasınız. taşra kafasını bir yere bırakacak olursak, erkekler çok severse çocuk da ister. eğlenip bırakacağı kadından çocuk istemez bunlar birbirine bağlı şeylerdir.
kadının da "çocuk istemiyorum" demesi eninde sonunda seven erkek için "seni sevmiyorum" demektir.
'bir sen bir ben bir de bebek' sözü çok doğru bir tespittir aman diyeyim mutluluklar dilerim. "
erkekler çok severse çocuk istermiş yoksa olmazmış. çocuğum olmuyor diyelim o zaman ne olacak?
hayret bir şey ya. -
"koca" istememenin çocuğa "baba" istememekle karıştırıldığı durum. kadın diyor ki ben seninle aynı evde olmak istemiyorum, beraber uyumak istemiyorum, hayatımı paylaşmak istemiyorm ama çocuk ayrı ona babalığını yap. zaten çocuğu biraz pışpışlayıp ağlayınca bana bırakacaksın. 3 yaşındaki bebeğinle fotoğraf çekilip bunu başka kadınlara yürümek için kullanacaksın. bunları yaşatacağına defol git, hayatıma gölge etme başka ihsan istemem.
diğer taraftan; ilişkilerin oldukça çeşitli kombinasyonları var. kadın "koca" istedi diyelim, çocuk olduktan sonra boşanınca ne olacak? ya da boşandıktan sonra hamileliği ortaya çıktıysa? ya da adam evliliği katlanılamayacak hale getirdiyse? berbat bir eş ama çok iyi baba olduysa? kadın niye katlansın ki?
travma denmiş, çocuğun yaşayacaklarını düşünmüyorlar denmiş. travma nedir biliyor musunuz? babası annesine saatlerce bağırırken hiçbir şey yapamayan kız çocuğunun hissettikleridir meselâ. babası biricik annesinin ayağı üzerinden arabayla geçerken yutkunup izlemek zorunda kalan küçük kızdır travma. babasının kendi egolarının dayatmasıyla istediği bölümü okuyamamış, yetenekleri heba olmuş kız çocuğunun umutsuzluğudur. kocaman adamın, babasından yediği dayaklardır travma. emin olun, babanın olmadığı bir ev çok daha iyidir bazen.
yazılanların geneline bakınca; hele beylerdeki özgüvene bak hele! ergenliği bitirip adam olabilmişler de karakterlerini oturtup ne istediklerine karar verebilmişler de çocuk psikolojisiyle ilgili ahkam kesiyorlar. evlenirsek çocuğumuz kesin mutlu, huzurlu bir ortamda büyüyüp düzgün bir psikolojiye sahip olacak yani. iddianız bu yönde. hey maşallah! -
tamam da, o çocuğun bir "baba"ya sahip olma hakkı ne olacak?..
o çocuk babası olmadığı için kim bilir ne travmalar yaşayacak, psikolojisinde ne bozulmalar olacak kim bilir o çocuğun...
bunu düşünen var mı!..