22 yıldır evli ve çocuksuz olarak "bu biziz" dediğim çift.
başından beri çocuk istemedik ve yapmadık. eşimle bence çoğu şeyde iki ayrı dünyanın insanıyız ama günün sonunda aynı dünyaya baktığımız için en iyi anlaştığımız konu çocuk yapmama konusu oldu diyebilirim. ikimizin sebepleri farklıydı ama sonuçta aynı fikirde olduk.
başlarda yılda bir kontrole gittiğim kadın doğum doktoru bile "iklim hanım, yaşınız geçiyor. artık yapın" dedi ama bu gaza gelmedik.
ben tek çocuk olmama rağmen annem-babam bir gün bile "yap kızım, yalnız kalma" demedi. o nedenle ben kendi ailemden bir baskı görmedim. kadın kendi ailesini arkasında maddi/manevi hissederse, erkeğin ailesini zaten takmaz. ama benim kayınvalide/peder de zaten iki tane sorun yumağı torunları varken "bir tane de siz yapın da soyumuz yürüsün gibi" saçma bir şey demediler.
toplum denen örgütten "çocuk en güzel şey; çocuksuz olur mu; okumuş insansın, sen yapmayacaksın da kim yapacak; tedavi görseydiniz, tıp çok ilerledi; çocuğun olunca insan tamamlanıyor" ve benzeri pek çok şey duyduk, yılmadık. "biz istemediğimiz için yapmadık/yapmıyoruz" dedik. kendi adıma, bir an bile pişman olmadım. aksine her gün "hayatta verdiğim en iyi karar" dedim.
çocuk istemeyen evli çift
-
-
ben ve esim. hayat boyle bize cok guzel. buyuk sorumluluk alip yorulmak, yipranmak istemiyoruz. paramizi ve zamanimizi sorumsuzca harcamak istiyoruz. evliligimizde bir sorun yok, maddi durumumuz iyi. cocuklari da seviyoruz ama tadinda dozlarda. bencilce geliyor bir cok kisiye ama durum bu. zaten bir bes yil sonra yapamayacak yasa da gelirim de akraba ve toplum baskisindan da kurtuluruz diye umuyorum. 2023 yilinda olup cocuk yapmama hakkina sahip olmaktan ve bunu soylemekten cekinmedigim bir hayat yasamaktan mutluyum. dilerim isteyen istedigini yapabilir su hayatta, cocuklu ya da cocuksuz.
-
insanlarin hayatlarinda cocuk isi o kadar buyuk yer kapliyor ki tum hayatlari kendi cocuklarini yapmak ve buyutmek uzerine kurulu.
etrafim birbirlerini severek evlenip cocuk yapamayan esi yuzunden bosananlar; cocuk sahibi olmak icin doktor doktor gezip, kiloyla hormon kullananlar ile dolu. bazilarina gidip cocuk olmuyorsa evlat edinin veya tasiyici anne, sperm bankasi gibi cozumler de var dedim ama istemiyorlar. kendi oz cocuklarini istiyorlar. demek ki insanlarin cocuk yapmasinin altindaki motivasyon aslinda cocugun kendisi veya bir insani yetistirmek degil. peki nedir? iclerindeki bencilligi gelecege aktarmak. sonucta bir yastan sonra bu bencillik geni insanlarin icini titretmeye basliyor. hadi ure ve beni yeni bedene tasi diye. kimse farkinda degil ama bu gen bizi bir arac olarak goruyor ve kendisini surdurme derdinde. zaten milyarlarca yildir milyonlarca nesil ile bugunlere kadar kendisini tasiyabilmis. dunya yok olana kadar da tasiyacak belli ki.
her neyse konuyu fazla saptirmadan, cocuk istemeyen evli ciftler bilinclerinin farkinda olan kisilerdir. bu muthis baskin geni kontrol altina alabilmis ona dur diyebilmis cesur ciftler.
bu yuzden cocugu olup, cocuk istemeyen ciftleri bencillikle yaftalayanlarin kendilerindeki bencilligi farkedememesi bana hep ilginc gelmistir. -
aile içi bir karar olup aile dışındakilere tamamiyle kapalıdır. konuyla ilgili 3. şahışlar fikir beyanı yapamaz.
-
saygı duyduğum insanlardır.
yaş 37. biz 10 yıllık evliyiz. ilk 3 sene istemedik. sonra çorap söküğü gibi geldi. bir oğlumuz bir de kızımız var. zor be!
bebekken ayrı zor, büyürken ayrı zor. oğlan şu anda anneye aşık olduğu dönemde. freud'a göre babayı rakip görüyor, pipi önemli pipi değerli bunu öğreniyor. büyüyünce senle evlenicem diyor annesine. otoriter olsan bir dert, yumuşak olsan bir dert. kız desen dünya tatlısı ve kendini sevdiriyor o nedenle erkek çocuk iyice diş biliyor bana.
babamlar desen dede moduna girdiler, bizi beğenmiyorlar. çocuklar olduğundan beri 7 kişilik araç kullanıyorum sanki 5 çocuk varmış gibi.
çocuk istemeyen orta yaşı geçmiş komşularım var, bazen kapıda muhabbet ederken içeride ortalığın anasını ağlatan veletlerimize bakıp iç geçiriyorlar, eğer öyle olacaklarsa bence kararlarını bir gözden geçirsinler. ama bilmeliler ki minicik hb araçlarının bagajına 2 küçük valiz atıp ne zaman yola çıksalar biz de eşimle iç geçiriyoruz. başbaşa kalmayı çok özlüyoruz. arada bir fırsat bulsak bu sefer de hemen onları özlüyoruz.
ben mesela geçen hafta arkadaşlarım ile yurt dışına çıkacaktım araç ile. eşim kararı bana bıraktı. ancak onları bırakıp gidemedim, şuan prag'da olabilirdim. çocuklar olmasa eşimle de giderdik belki.
not: bu satırları yazarken kıvırcık saçları ile bana bakıp şarkı söyleyen 3 yaşındaki kızıma baktım (evet saat gece yarısı ve hala uyumadı) yukarıda yazılan herşeye rağmen şuan karşımdaki tablo bunlar ve fazlasından vaz geçmenizi kolaylaştırıyor. bu tam olarak neyle tatmin olacağınıza bağlı.