çocuğunun günlüğünü okuyan ebeveyn

  • ortaokul yıllarında tuttuğum günlüğün okunma ihtimaline karşı aşk meşk işlerini anlatmaz, sıradan duygularımı anlatırdım. neyse daha sonra ben günlüğüme mutsuzum, üzgünüm tarzı şeyler yazdıkça annem ve babamın daha çok üstüme düştüklerini, beni mutlu etmeye çalıştıklarını farkettim, bunu bir fırsata çevirme kararı aldım.

    bir gün günlüğüme en büyük hayalimin bir gitar olduğunu yazdım, 10 gün sonra babam elinde gitarla eve geldi, e gitarı aldık, sıra kurstaydı, çok canımın sıkıldığını gitar kursuna gitmek istediğimi yazdım, kısa süre içinde beni gitar kursuna göndermeye başladılar, bir bisikletimin olmasını istediğimi diğer bisikletimin artık küçük geldiğini bunun mutsuzluğuma mutsuzluk kattığını anlattım. tabi ki doğum günümde hediyem koca bir bisikletti. onlar benim özel alanıma girdikçe ben de bütçelerine zarar vermeye devam ettim, neyse ki günlük yazmayı bir süre sonra bıraktım da rahat ettiler *

    edit: imla

  • (bkz: nick entry uyumsuzluğu)