sonunda kavga oluyorsa “sınır ihlâli” var demektir.
sana eften püften gelen başkasının prensibi olabilir.
ışıkta uyuyamam. ışıkta uyuyabilen biriyle berabersem fiziksel ihtiyaçlarım bir süre sonra o duygunun önüne geçer ve birlikte uyumamayı tercih ederim. o da “koridorda ışık açıyorum diye ayrılınır mı ya” diyerek benim nedenimi “eften püften” sayar.
senin çorabını sağa sola atman da böyledir, sabah neşeli uyanan kadına “sabah sabah bi sus” demek de böyledir, yüksek sesle müzik ile kendine gelen adama kadının sesi kapattırması da böyledir.
üzgünüm ama temelde yalnızız. fiziksel ve psikolojik doyum noktaları eksilince “eften püften”ler dağ olur.
günaydın bu arada:)