serserilerle evlenip şiddet görünce zırlamak

  • valla biraz acımasız olacak belki ama varoş kültür cilveleri bunlar..

    yapacak bir şey yok..

    o kıza kibar, eğitimli, saygılı, efendi bir erkek göster, adam yerine koymaz..

    göster bi kop koyu sakallı, elinde tespih, beyaz gömlek, siyah ceketli, gırtlaktan bacımlı, gardaşlı konuşan birini "işte erkek" diye dibi düşer..

    efendi, kültürlü bi erkeği "karı gibi" diyerek aşağılayan "karı" ları gördüm..

    "etek giydiririm" diyen barzolara hak veren kadınları gördüm.. etek giymeyi aşağılama unsuru olarak konuşan adama hak veren kadın bunlar..

    valla yapacak bir şey yok.. evrim, seçilim falan yani..

  • onu suçla, buna geri zekalı de, şuna aptal mısın de. bu başlık altında kolay iş. bu tür örneklerde sadece tek 1 kadının hatalı olduğunu düşünmüyorum. tam da bu noktaya oturan bir anımı paylaşacağım birilerini suçlamadan. sonuçta herkes tercihlerinin bedelini önce kendisi ödüyor:

    göreve başladığım yerde eski tanıdığım müthiş sevimli, bilge duruşlu emekli bir öğretmen vardı. bir gün denk geldik sohbet ediyoruz. güzel, eğitimli pırlanta gibi de bir kızı vardı. ne yapıyor diye sordum. "kopuğun biriyle çıkıyordu bir gün geldi baba biz evleneceğiz dedi. kızım sen ne yapıyorsun? bunun bağımlı serserinin teki olduğunu görmüyor musun? dedim dinletemedim. ne yaptıysak ne söylediysek vazgeçmedi" dedi. evlenmişler. kız şiddet, hakaret, bir bağımlılının her türlü muamelesine maruz kalıp 6 ay içinde de zar zor boşanmış.

    bu diyalog 10 yıla yakın oldu, o emekli öğretmenin o gün söylediği sözü bugün hala net hatırlarım: "binlerce çocuk yetiştirdik, ama kendi çocuklarımızı yetiştiremedik"