inşallah ne ki. maşallah da derim. allah razı olsun da. her şeyin başı kısmet de. alnımıza ne yazıldıysa o da. allah kabul etsin de derim ibadet edenlere.hatta kul hakkını özellikle hatırlatırım benim için insani olarak önemli sadece başkasının hakkına girmemek ama inanan insanlar çoğunlukla kul hakkı demeden farkında olmuyor yaptıklarının. örnekler çoğaltılabilir. bunların benle alakası yok. karşımdakilerin buna inandığını biliyorum ve aynı kültürde büyüdüm. bence gayet şık harekettir.
inşallah kelimesini kullanan ateist
-
-
benim.
bir cenazeye gittiğimde, "allah rahmet eylesin" de derim. çünkü bu sözler, karşı tarafa iyi niyet, destek göstermek için söylenenler. acısını bağrına basan ve inandığına sığınan birini, ay'ın ikiye bölünmediğine ikna etmeye çalışmaktır asıl ahmakça olan.
"hayırlı işler" de diyorum, "mazal tov" da. "mazal tov" dediklerim, bizim "hadi" dediğimiz şeye "yallah" diyor. israil'in yahudi başbakanı "ya allah" diyorsa; japonya'nın ateist başbakanı, kur'an okunurken ellerini açıyorsa, burada iki rekat düşünmemiz gerekiyor.
bu sözler kimisi için bir dua olabilir. ama çoğunluk için bir kültürün parçası. amacınız insanlarla anlaşmaksa, bunların hepsini, karşınızdakini ve kendinizi yargılamadan, içtenlikle söylersiniz.
bir ateistin "inşallah" kelimesini kullanması, emin olun güzel bir şey. dünyanın yarısı, "allahuakbar" diye bağıran birini duyunca, kaçacak delik arıyor. kafaya takacağınız bir şey varsa, o da bu olmalı.