şehit babasının ayıp olmasa güler oynarım demesi

  • az önce gece hattında izlediğim baba. metanetini şok olmasıyla bağdaştırmıştım videoyu izlerken ama az önce canlı yayında izlerken olayı şova dönüştürdüğünü düşünmeye başladım. bir kaç anektod takıldı gözüme. askerlikten ihraç edilmiş bir adam ve nedenini söylemedi, soruyu geçiştirdi. çok konuşulduğunu ima eden muhabire (gülerek) hanım değil de ben biraz daha dikkat çektim gibilerinden bişeyler dedi. en önemlisi ise metanetini neye borçlu olduğunu soran muhabire, imam hatip mezunu olduğunu söyledi soruyla alakasız.

    kimse kusura bakmasın şehit olan çocuk bir yana bu adama zerre saygı duymadım. kendi annem babam arkamdan böyle bişey söyleseydi onları da affetmezdim. kaybettin ya, öldü yani dönüşü yok, cennete gideceğinden emin bile olsan bu yaşta kaybettiğin çocuğun için böyle diyemezsin. bunun vatan sevgisi vs ile alakası yok. ilahlaştırmayın şöyle şeyleri. sadece çocuğa üzüldüm allah rahmet eylesin.

  • vatan, bu ülkenin gerçek sahiplerinindir. onlar ülkenin en güzel şehirlerinde en güzel semtlerinde otururlar. yazın en güzel sahiller onlarındır. hasta olduklarında en iyi doktorlar hemen yanlarındadır. çocukları en iyi öğretmenlerin gözetiminde kendileri ile aynı statüdeki arkadaşları ile beraber okurlar ve okul başarılarından bağımsız kendilerini bekleyen en iyi mevkilerine hazırlanırlar. bunu on paragraf daha uzatabilirim kısa kesiyorum.

    bu vatan için ölenler bu vatanın sahipleri değildir. kurbandırlar. hem bu riski alırken rızalarını üretmek hem de kurban olduklarında delirmemeleri isyan etmemeleri için ideoloji iş başındadır. milli eğitim, medya, milliyetçilik, din, bunların elinde melezleşen halk kültürü bunlar bu işi görür. ölüm riski alan, zor koşulları göğüsleyen, evladını yollayan veya kurban veren de bu başetmenin, bu itaatin kendi içinden geldiğini düşünür. sadece, bu delilik sayesinde çıldırmamayı başarıyor.